25 maart 2007

Programma2: Videokunst als dagboek

TV, of in ons geval internet-TV, is een vluchtig medium dat een brede waaier aankan van emoties en onderwerpen. Waarom dan niet opzoek gaan naar kleine menselijke zaken (richtingsloze momenten, zielsroerselen, gedichten, natuurelementen,...)? Voor de kijker zouden deze filmpjes momenten van verademingen moeten wezen, alsof je kijkt in een fotoboek: bij elk omslaan van het blad ben je benieuwd. Soms is de volgende foto een verrassing dat je doet gruwelen, soms charmeren, soms vervelen.

Concreet: De mensen die we de kans gunnen om iets aan anderen te tonen zullen kunstenaars wezen, omdat we een kunstzender zijn en omdat elke kunstenaar zich niet kan permiteren op inhoudelijk als vormelijk vlak niet alert of ambitieus te zijn; ten slotte draait het rond zijn naam.
We geven een kunstenaar een DV-camera mee, hiermee moet hij een filmpje van 1min construeren. Montage gebeurt in de camera. In de keuze van onderwerp en vorm blijft de kunstenaar vrij.

Geen opmerkingen: